Fantôme

Het gevaar van complotdenken als bedreiging voor de democratie maakt nieuwe wetten. We stellen daarom eerst de vraag wat men onder democratie verstaat?

In een democratie is de voltallige bevolking soeverein en is alle autoriteit gebaseerd op de (minstens theoretische) instemming van het volk. Deze bestuursvorm is gebaseerd op het menselijke gelijkheidsideaal.

Het doet me denken aan de Franse aristocraat Alexis de Tocqueville 1805 – 1859, een belangrijke denker van het moderne politieke liberalisme, hij bewonderde de democratie vanwege maatschappelijke gelijkheid voor allen. Hij waarschuwde dat de democratische schaduwzijde, een geïndividualiseerde massa die de mensen in een staat van onmondigheid houdt, steeds minder gebruikmaken van hun eigen oordeelskracht en de individuele wilskracht zich op steeds beperkter terrein laten terugdringen.

De democratie als een natie van angstige en hardwerkende schapen, met de overheid als goede herder. Een vriendelijke slavernij die zich afspeelt in de schaduw van de volkssoevereiniteit.

Als geschiedenis in je opstaat merk je al snel dat klassieke schrijvers en verlichtingsdenkers afwijzend stonden tegenover het idee dat het volk zichzelf kon besturen. De tirannie van de meerderheid verdrukt de minderheid waardoor die hun toevlucht in geweld zoeken, andersom de meerderheid die het slachtoffer is die neigt tot conformisme en individualisering.

Democratie als een strategie van verdeel en heers zonder de verontwaardiging bij het grote publiek is als een haute couture worst waarin sterke en wilskrachtige mensen zich in een krap vel hebben gehesen als een vis op het droge. 

Korte lontjes en polarisatie die de minderheid als bedreiging zien. Een besmettelijke ziekte vervolgens aangestoken in de cancelcultuur. Interessant om eens goed onder de loep te nemen.

Democratie is een complot van technocratische sneeuwwitjes die giftige appels geven aan afgunstige stiefdochters die je psyche doen verliezen en als Doornroosje in diepe slaap vallen als een cultureel fenomeen.

Is het niet zo dat de interpretaties van beroemde filosofen de wereld aan verandering onderhevig zijn tegen een onveranderlijke achtergrond, niet hetzelfde zijn als water naar de zee dragen met een vergiet?  

Het suggereert dat een verdienstelijk complot verborgen feiten aan het licht brengt door corruptie bloot te leggen en de burger van zijn mentale gevangenis bevrijd. Vrijheid is gemakkelijk ingeruild voor veiligheid van saboterende beknotting die morele waarden en wetten opleggen.

Het is een wassen neus die een samenleving voortbrengt die egocentrisch van aard is, het onmogelijk maakt om allemaal tegelijkertijd dezelfde kant op te kijken als we door puffen en hijgen onze schaapjes op het droge hebben.

We schreeuwen allemaal om aandacht met een overheersende stem die het Europese leefklimaat als enige groene stip op de kaart zet terwijl de rest van de wereld rood kleurt. 

De mens als opgefokt konijn dat blijft consumeren, maar in het ecosysteem is hij een overbodig product. Wanneer een klimaatactivist in Noord-Italië gaat hardlopen in een natuurreservaat. De man is aangevallen en gedood door een bruine beer, het arme beest is onmiddellijk afgeschoten.

Laat Europa alstublieft zwijgen over diepzeemijnbouw en laat die mangaanknollen op de bodem van de zee liggen als men in Duitsland met hoge energienood een kerncentrale sluit voor nog meer windmolens die ons uitzicht belemmeren met veel lawaai! 

Na grondig onderzoek is het opvallend dat geen enkel systeem waterdicht is. De honderd euro bankcontrole tegen witwassen kost een berg, wast een beetje als we streven naar doordrenkte macht in onze strategie van welvarende smoes en graaiflatie. Het lijkt op een doktersrecept dat zijn onleesbare handschrift gebruikt om de feiten achter te houden. Het is pappen en nathouden totdat we op het bot zijn uitgekleed met overbodige burgercontrole en dooddoeners.
 
Als je bedenkt dat de wereld uit 7,888 miljard onwetende burgers bestaat en dat die ene die wel nadenkt als een parel door het leven gaat. Oeps, dat mag ook niet meer! 

Een geschiedenis vol met lege woorden als “wir haben es nicht gewußt” of “wir schaffen das”. Alsof we de dood tegemoet treden en dan massaal hoera roepen, is de mens een beest. We kunnen niet bekwaam regeren, net zoals een drenkeling niet gered kan worden door een olievlek.

Er moet nooit te veel macht in verkeerde handen vallen, zoals we kunnen zien in de boekverfilming De 120 Dagen van Sodom van Paolo Pasolini, die het fascisme uitvoerig beschrijft. 

In dit systeem van politieke ambities worden miljarden uitgegeven voor elke doofpotaffaire, wie zal deze onvoorziene kosten van een oorlog financieren? 

Complotdenken is een duivels plan, ordinaire volksverlakkerij en burgerlijke ongehoorzaamheid waarin de huidige problemen als onbeduidende roofzuchtige dieren zijn, die klatergoud over de mensheid heen strooien als het goud hen in de ogen schittert. Kraaien met pikzwarte kraaloogjes die als een dief in de nacht elke glinstering stelen. Een heks op een bezemsteel die de individuele mens omtovert in immorele kikkers en hagedissen. 

Als mensen niet langer voor zichzelf kunnen spreken, is gelijk aan het hellevuur als Lucifer de hooiberg volledig afbrandt voordat we naar de verdoemenis gaan, een harde confrontatie waar je onrustig van wordt. Een bom die waarheden bevat, iets waar je bang voor bent. 

Wanneer je de roerselen van de menselijke geest goed doorgrond, kun je de wereld op afstand bekijken. Als Doornroosje slapend in de democratie en wakker gekust in een dictatuur.

Zou het mogelijk zijn geweest, de mens als Narcissus die verliefd werd op zichzelf en erin ten onderging? Laat ons niet langer leven op de illusie van een schim, je zou je wel eens lelijk kunnen vergissen. We zijn mensen, vreselijke mensen.

©️2023 Xandra van Rossem